Żywość świata c.d. Moja przygoda z GMO

Ryż GMO po próbie fermentacji, lipiec 2016

Wyszło nie tak, jak miało być. Zachęcona powodzeniem w produkcji niewielkiej ilości octu ryżowego z brązowego ryżu, który został mi po eksperymentach z komponowaniem „japońskiej” herbaty genmaicha, w końcu maja b.r. nastawiłam duży gar z 5 kg brązowego ryżu, pochodzącego z Hiszpanii. Do fermentacji octowej. Octy jabłkowe (z jesiennych, wysoko pektynowych jabłek) zwykle po miesiącu fermentacji stale utrzymują miły i świeży zapach jabłkowy i nadają się do zlania do pękatych butelek, gdzie dojrzewają przez kolejne miesiące. Z ryżem było analogicznie, ale nie tym razem. Minęło ponad 2 i pół miesiąca i smród z gara stawał się coraz bardziej nieznośny; cuchnęły nawet łyżki zanurzane od czasu do czasu w szaroczarnej, mętnej cieczy. Ostrożnie wylałam ciecz; ryż pozostał twardy, potwornie śmierdział i miał kolor różowawo-perłowy; widać to na zdjęciu.

Co wynika z tej niefortunnej przygody? Ryż był ewidentnie produktem GMO, nie wchodził w proces przemiany, tworzącej kształt życia (w tym przypadku – w fermentację octową). Stanowił materię sterylną, która – przenoszona jako składnik świata wraz z czasem – mogła się tylko zepsuć. O GMO już pisałam, idea produkowania takich roślin zakłada rozwiązanie pewnych problemów (których można by unikać w trakcie właściwej uprawy), zanim uprawa się zacznie. Ogólnie mówiąc, z założenia GMO ma nie podlegać procesowi przekształcenia informacji, dokonującej się w czasie. Jak takie jedzenia ma żywić? Nie żywi. Powszechne stosowanie GMO w rolnictwie będzie równoznaczne z głodem na świecie.

Idea, która przyświeca tworzeniu GMO, jest bardziej powszechna. Wszędzie tam, gdzie ludzie oczekują żywych dekoracji, zatrzymania ruchu pionowego i poziomego w czasie – w dekoratorstwie roślinnym nowoczesnej architektury krajobrazu, konserwacji założeń parkowych, współczesnej ochronie przyrody, itd. Tworząc świat sterylny, rozpadający się w ciągu dalszym..