Dezintegracja, hex. 59

Kanał Brynica, fot. LH, maj 2013

Heksagram 59 Księgi Przemian („Rozpraszanie, dezintegracja”), w złożeniu dwóch trygramów, pokazuje obraz drzewa stojącego pośród wody, która płynie. Drzewo lub wiatr – to ten sam żywioł; więc jest to również obraz wiatru wiejącego ponad płynącą wodą. Rozpraszanie kształtu (dezintegracja) prowadzi do utworzenia kształtu życia, co oznacza zarówno drzewo, jak i wiatr. Nasuwa mi się myśl, że heksagram ten mówi o procesie dezintegracji pozytywnej, teorii prof. Kazimierza Dąbrowskiego, rozpoznającej rozwój osobowości ludzkiej jako kolejne etapy trudnej i bolesnej dezintegracji danego niższego poziomu świadomości i integracji na wyższym poziomie. O teorii tej już wspominałam w moich wpisach.

Sześć linii zmiennych heksagramu opisuje aspekty dezintegracji, kolejno, w mojej interpretacji: porzucenie egoizmu i chętne pomaganie innym, odrzucenie nałogów i uzależnień, wstrzymujących rozwój osoby ludzkiej, odrzucenie egocentryzmu – rozpoznawanie jedności świata, rozproszenie sztywnych poglądów, jedynie słusznych prawd, nabycie umiejętności dzielenia się efektami swojej pracy (swojego trudzenia się, np. dobrami materialnymi), odrzucenie agresji. Jest to unikalny heksagram, który jako całość – tekst i linie zmienne – ma wydźwięk jednoznacznie pozytywny. Taka jest także ścieżka dezintegracji pozytywnej. Przez trudy do gwiazd?!

Literatura:

John Blofeld (tłum.): I Ching, The Book of Change, Arkana, USA 1991

Kazimierz Dąbrowski: Trud istnienia, Wiedza Powszechna, Warszawa 1975