Szary próg życia

Świat-obraz, fot. LH 02.2016

Fizycy podrzucają od czasu do czasu metafizykowi ciekawe treści, wyniki badań i doświadczeń. Oczywiście, muszą one być reinterpretowane w metajęzyku – języku wyższego poziomu abstrakcji i wykorzystane do zdecydowanie szerszego spojrzenia na opisywany świat. Świat, w którym istnieje świadome życie w materii. Świat, w którym świadomość jest daleko bardziej zróżnicowana, niż wynikałoby to z informacji niesionej przez materię i daleko bardziej skomplikowana, niż pozwalałaby na to ewolucja żywych organizmów. Obraz świata fizycznego-duchowego w opisie metafizycznym musi być spójny i mieć sens z punktu widzenia rzeczywistości. Zajmując się intensywnie metafizycznym rozpoznaniem świata w czasie od niemal dekady nie ukrywam, że rzeczywistość ma naturę duchową. Inaczej nie da się spasować wszystkich elementów.

Co nowego tym razem? Niedawno doświadczalnie potwierdzono istnienie fal grawitacyjnych, ugięcia czasoprzestrzeni spowodowanego oddziaływaniem poruszających się obiektów o ogromnych masach. Reinterpretujący metafizyk zwraca uwagę na to, że: świat materialny to projekcja – obraz będący pewną informacją i energią, środowisko dla świata materii tworzy czas, rzeczywistość nie ma wymiarów, natomiast trzy wymiary ma przestrzeń w świecie pozornym (czas należy do rzeczywistości, zatem nie może formować czasoprzestrzeni), w świecie materii jest tylko „teraz” i obraz widziany przez obserwatora to – przeciętnie – też tylko „teraz” (faktycznie możliwości widzenia jest trochę więcej).

„Fale grawitacyjne” to najprawdopodobniej oscylacja części zakresu czasu stojącego. O oscylacji czasu stojącego pisałam trochę przed laty w mocno już przestarzałym artykule pt. „O czasie” (ciągle, ze względu na brak nowego, obecnym wśród Publikacji), informując skąd wzięła się ta koncepcja. Teraz krótko wyjaśniam, co dziś dla mnie znaczy „oscylacja czasu stojącego”. Punkty, będące informacją, składniki czasu stojącego, drgają w obecności energii (siły grawitacji) o pewnym poziomie. Zakres poziomu energii dla oscylacji ma swój próg (który stanowi górną granicę) i opór (co jest dolną granicą poziomu energii). Oscylacja czasu stojącego wyznacza przedział do życia ciał materialnych. Próg oscylacji to granica pomiędzy materią ożywioną – drgającą, będącą w ruchu, łączącą informację oraz materią martwą – sterylną, nieruchomą, nie wykazującą połączenia informacji (ale która może być substratem lub rezultatem niektórych cykli połączenia informacji) . Od strony materii martwej granica ta podtrzymywana jest przez informację, pokazującą się jako kolor radiestezyjny czarny podbarwiony białym – właściwym dla ciał nieruchomych. Szary próg życia.

c.d.n.