Opór

Ludzik, fot. Jerzy Madej, maj 2014 w Lesie Drewnickim

W teorii Pono oporem nazywam najniższy możliwy stan danego zjawiska. Jest on niezerowym poziomem energii. Czytam ostatnio do poduszki „101 kwantowych pytań” Kennetha W. Forda, popularnonaukową książkę o fizyce kwantowej z 2011 roku. Porównując języki metafizyki i fizyki widzę, że fizyka kwantowa także zakłada istnienie oporu (w świecie materii). Odpowiada on pojęciu „stan podstawowy” cząstki elementarnej. Opór pokazuje zatem świat kwantowy, czyli składający się z cząstek. Ale badania metafizyczne ujawniają, że także niekwantowy świat jest – przestrzenią, na przykład (i nie tylko przestrzenią).

Skwantowana materia w kontinuum przestrzennym.. Uzmysławia, że nie ma sensu spekulować na temat wymiarów cząstek elementarnych. Są one porcjami energii – i informacją. Materia to projekcja, świat energii informacji i obrazów. Jej relacja ze światem kontinuum, sens istnienia, zjawisko życia w materii – to dopiero ciekawe tropy, elementy Teorii wszystkiego! Pono – rzeczywistość jest prawdą.